Dania: Migrant migrantowi nierówny? Koszty związane z imigracją różnią się zależnie od kraju pochodzenia

W 2018 roku imigranci i ich potomkowie kosztowali duńskie finanse publiczne łącznie około 3,2 mld euro. Raport Ministerstwa Finansów z 2021 roku pokazuje jednak wyraźne różnice: imigranci z krajów zachodnich wnieśli pozytywny wkład, podczas gdy grupy z Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej generowały największe obciążenie. Jak polityka integracyjna radzi sobie z tymi dysproporcjami?

Raport duńskiego Ministerstwa Finansów „Økonomisk Analyse: Indvandreres nettobidrag til de offentlige finanser” przedstawia wpływ imigrantów i ich potomków na finanse publiczne Danii. Dane wskazują, że imigranci i ich potomkowie wygenerowali koszt netto w wysokości około 3,2 mld euro. Analiza ujawnia znaczące różnice w kosztach generowanych przez poszczególne grupy migrantów, co podkreśla złożoność integracji w Danii.

Imigranci z Europy

Imigranci z krajów zachodnich oraz ich potomkowie wnieśli pozytywny wkład netto do finansów publicznych, wynoszący około 0,9 mld euro. Wynika to z ich wysokiej stopy zatrudnienia i większych wpłat podatkowych w porównaniu do korzystania z transferów socjalnych.

Imigranci z krajów zachodnich, często przyjeżdżający w celach zawodowych, są istotnym wsparciem dla gospodarki

– wskazują analitycy Ministerstwa Finansów.

Imigranci z globalnego południa

Imigranci i potomkowie z krajów niezachodnich wygenerowali koszt netto w wysokości około 4,1 mld euro. Po raz pierwszy w analizie wyodrębniono grupę krajów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, obejmującą państwa takie jak Irak, Syria, Somalia, Liban, a także Pakistan i Turcję. Ta grupa, ze względu na liczny napływ imigrantów w ramach migracji rodzinnej lub uchodźczej, odpowiadała za około 3,2 mld euro kosztów netto. Pozostałe kraje niezachodnie, takie jak państwa Azji Wschodniej czy Ameryki Łacińskiej, wygenerowały koszt netto w wysokości około 0,9 mld euro. Średni koszt netto na osobę z krajów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej wyniósł około 11 400 euro, w porównaniu do zaledwie 530 euro dla imigrantów z innych krajów niezachodnich.

Główną przyczyną wysokich kosztów wśród imigrantów z tej grupy jest ich niska stopa zatrudnienia oraz większa zależność od świadczeń socjalnych, takich jak pomoc społeczna czy zasiłki mieszkaniowe. Dodatkowo, ponad 80 proc. potomków imigrantów z krajów niezachodnich w 2018 roku miało mniej niż 25 lat, co oznacza, że nie osiągnęli jeszcze wieku produktywnego, w którym mogliby wnosić podatki.

Niska aktywność zawodowa i niższe dochody skutkują większym obciążeniem dla systemu opieki społecznej

– podkreśla raport.

Postęp w zmniejszaniu kosztów

Mimo wysokich kosztów, analiza wskazuje na poprawę. W porównaniu do poprzedniego roku koszt netto związany z imigrantami z krajów niezachodnich i ich potomkami zmniejszył się o około 0,3 mld euro (z 4,4 mld do 4,1 mld euro). Minister ds. imigracji i integracji Mattias Tesfaye skomentował:

Spadek kosztów netto to dobra wiadomość. Surowa polityka imigracyjna działa, stopniowo zmniejszając zadłużenie integracyjne

Reformy, takie jak obniżenie świadczeń socjalnych (kontanthjælpsloftet) oraz zasada 225 godzin pracy, przyczyniły się do zwiększenia zatrudnienia wśród imigrantów.

Wyzwania i przyszłość

Raport podkreśla, że kluczem do zmniejszenia kosztów netto jest zwiększenie stopy zatrudnienia wśród imigrantów, szczególnie z krajów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. „Integracja na rynku pracy to najskuteczniejszy sposób na poprawę sytuacji” – mówi Tesfaye. Dane pokazują, że imigranci w zatrudnieniu, niezależnie od pochodzenia, mogą wnosić znaczący pozytywny wkład do finansów publicznych, jak w przypadku imigrantów z krajów zachodnich.

Dokument wpisuje się w debatę na temat polityki imigracyjnej w Danii. Rząd podkreśla konieczność dalszych reform, takich jak obowiązek pracy dla beneficjentów pomocy socjalnej, aby zmniejszyć obciążenie dla budżetu państwa. Jednocześnie analiza wskazuje na potrzebę długoterminowych działań wspierających integrację młodych potomków imigrantów, którzy w przyszłości będą kluczowi dla równowagi finansów publicznych.